شبکه‌های مبتنی بر نرم افزار (SDN) چیست؟
شبکه‌های مبتنی بر نرم افزار (SDN)، یک رویکرد معماری شبکه است که با استفاده از برنامه‌های نرم افزاری به طور هوشمند و مرکزی کنترل شود، یا “برنامه ریزی” شود.
این به اپراتورها کمک می‌کند بدون در نظر گرفتن فناوری زمینه شبکه، کل شبکه را به طور مداوم و جامع مدیریت کنند. در حقیقت هوش شبکه را از سخت افزار جدا می‌کند.
لایه SDN اساساً یک سوئیچ یا روتر نرم افزاری مجازی است که به جای (یا در ارتباط با) دستگاه‌های شبکه فیزیکی عمل می‌کند. بنابراین به جای نرم افزار تعبیه شده در روترها و سوئیچ‌هایی که مدیریت ترافیک را بر عهده دارند، نرم افزار از خارج دستگاه‌ها کار را بر عهده می‌گیرد.
SDN مخفف Software Defined Networking است. SDN روشی برای شبکه سازی است که از پروتکل‌های باز مانند OpenFlow برای کنترل نرم افزار در لبه شبکه استفاده می‌کند. برای کنترل دسترسی به سوئیچ‌ها و روترها استفاده می‌شود.
سازمان‌ها، شرکت‌های مخابراتی و ارائه دهندگان خدمات توسط تعدادی از نیروهای رقیب محاصره شده‌اند. رشد چشمگیر محتوای چندرسانه‌ای، انفجار رایانش ابری، تأثیر افزایش استفاده از تلفن همراه و ادامه فشارهای تجاری برای کاهش هزینه‌ها در حالی که درآمد ناخالص باقی مانده است، همگی برای ایجاد ویرانی در مدل‌های تجاری سنتی همگرا هستند.
بسیاری از این سازمان‌ها به فناوری SDN روی آورده‌اند تا انقلابی در طراحی و عملیات شبکه ایجاد کنند.
SDN از طریق برنامه‌های نرم افزاری با استفاده از APIهای باز، برنامه نویسی رفتار شبکه را به صورت کنترل شده مرکزی امکان پذیر می‌کند. با باز کردن سیستم عامل‌های بسته سنتی شبکه و اجرای یک لایه کنترل مشترک SDN، اپراتورها می‌توانند کل شبکه و دستگاه‌های آن را به طور مداوم مدیریت کنند، صرف نظر از پیچیدگی فن آوری شبکه اصلی.
SDN امکان مدیریت مداوم شبکه را فراهم می‌کند که ممکن است از اجزای پیچیده فناوری ساخته شده باشد.
با ما در ارتباط باشید